Szacuje się, że coraz więcej osób młodych zmaga się z zaburzeniami odżywiania. Są to stany behawioralne, które charakteryzują się poważnymi i uporczywymi zaburzeniami zachowań związanymi z jedzeniem. Mogą być one powiązane także z niepokojącymi myślami czy emocjami. Najczęściej mówi się o anoreksji, jednak równie groźna jest bulimia. A co warto wiedzieć na jej temat?
Czym dokładnie jest bulimia?
Każdy z nas chce wyglądać dobrze. Najczęściej wiąże się to ze szczupłą sylwetką, którą chcemy osiągnąć za wszelką cenę. Takie założenie może doprowadzić do rozwoju bulimii, czyli zaburzenia odżywiania, w którego przebiegu występują epizody nadmiernego objadania się. Po nich odczuwamy wyrzuty sumienia i nienawiść do samego siebie. Chcemy jak najszybciej pozbyć się ze spożytego pokarmu, co prowadzi do wymiotów lub restrykcyjnej diety. Żarłoczność psychiczna to schorzenie niejednorodne, jeśli chodzi o obraz kliniczny. Właśnie dlatego można wyróżnić dwa zasadnicze rodzaje bulimia, a jest to:
- typ przeczyszczający – następuje po napadzie obżarstwa i prowadzi do jak najszybszego wydalenia z siebie pochłoniętych treści, np. poprzez prowokowanie wymiotów, zażywanie środków przeczyszczających, wykonywanie lewatyw czy przyjmowanie leków diuretycznych,
- typ nieprzeczyszczający – kompensacja następuje bez wymiotów czy biegunek, a na skutek ścisłej diety, która często oznacza wielodniową głodówkę lub katorżnicze ćwiczenia fizyczne.
Najprościej mówiąc, bulimia powiązana jest z zupełnym brakiem kontroli nad jedzeniem.
Co różni bulimię od anoreksji?
Wiele osób sądzi, że bulimia i anoreksja to dwa podobne schorzenia. Oczywiście oba doprowadzają do wyniszczenia organizmu na skutek ograniczenia składników odżywczych. Przyczynia się to do przewlekłego zmęczenia oraz osłabienia. Aby sobie pomóc, inwestujemy w zdrowy sen, który zapewnić może m.in. dobry materac Hilding Mistral lub inne akcesoria sypialniane dostępne na www.hilding.pl. Czasem może to być wyjazd wypoczynkowy lub wizyta w SPA. Jednak ciężko tutaj o przywrócenie równowagi, jeśli nasze ciało nie dostaje wszystkich niezbędnych witamin i minerałów. Oznacza to, że bulimia i anoreksja mają wiele wspólnych cech, jednak jesteśmy w stanie wskazać kilka różnić. Przede wszystkim osoby chorujące na anoreksję mają skrajnie niską masę ciała, a bulimicy zazwyczaj prawidłową. Drugą różnicą jest fakt, iż anoreksji nie towarzyszą napady wilczego głodu, które są charakterystyczne dla bulimii.
Jakie mogą być przyczyny bulimii?
Podobnie jak w przypadku innych zaburzeń odżywiania, przyczyny rozwijania się bulimii nie są do końca znane. Można jednak przypuszczać, że stanowią połączenie czterech grup czynników, do których zalicza się czynniki:
- genetyczne – występowanie zaburzeń odżywiania u najbliższych członków rodziny może zwiększać ryzyko wystąpienia bulimii,
- psychologiczne – są związane m.in. z dużym stresem lub trudną sytuacją rodzinną,
- biologiczne – szacuje się, że na wystąpienie bulimii może mieć wpływ nieprawidłowy poziom neuroprzekaźników (głównie serotoniny) w ośrodkowym układzie nerwowym,
- społeczne – presja społeczeństwa związana z obowiązującym kanonem piękna, czyli szczupła sylwetka może wiązać się z brakiem akceptacji własnego ciała i chęcią jego zmiany.
Istnieją także pewne czynniki ryzyka, jeśli chodzi o wystąpienie bulimii. Zalicza się do nich przede wszystkim płeć żeńska, młody wiek, otyłość czy perfekcjonizm.
W jaki sposób objawia się bulimia?
Wykrycie zaburzeń odżywiania, zwłaszcza u nastolatków nie jest łatwe. Sam problem jest dość złożony, gdyż wiąże się ze sferą emocjonalną oraz komfortem psychicznym. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka najważniejszych objawów, czyli:
- gwałtowna zmiana nastawienia danej osoby do jedzenia, sposobu żywienia oraz własnego ciała,
- widoczne okresy głodówek z naprzemiennym objadaniem się,
- trudności z koncentracją, obniżony nastrój i samopoczucie, a także stany depresyjne,
- wycofanie z życia towarzyskiego, zerwanie bliższych więzi,
- widoczne problemy ze stanem zdrowia zębów, paznokci, włosów czy cery.
Wpływ bulimii na organizm
Bulimia wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania depresji, zaburzeń lękowych czy uzależnień. Jednak często towarzyszą jej różnego rodzaju problemy około medyczne. Są one spowodowane zachowaniem przeczyszczającymi, jednak nie tylko. Do najczęstszych powikłań zalicza się:
- zaburzenia elektrolitowe oraz odwodnienie, które mogą przyczynić się do występowania groźnych zaburzeń rytmu serca,
- powiększenie ślinianek, ubytki szkliwa zębów czy zaparcia połączone z biegunkami,
- uszkodzenia gardła i przełyku, a także zmiany skórne w zakresie dłoni, co jest związane z prowokowaniem wymiotów.
Na czym polega leczenie bulimii?
Zaburzenia odżywiania można skutecznie leczyć. Sama terapia opiera się głównie na wsparciu psychoterapeutycznym, np. psychoterapie indywidualne i/lub grupowe. Samo leczenie odbywa się z udziałem dietetyka, który układa odpowiedni jadłospis. Niestety, w wielu sytuacjach stosuje się także leczenie farmakologiczne w formie leków przeciwdepresyjnych z grupy SSRI lub leków zmniejszających epizody objadania się (np. topiramat). Jednak o tym, jakie leki należy włączyć do leczenia chorego, decyduje m.in. stan zdrowia pacjenta, nasilenie objawów choroby czy istnieją skutki bulimii. Tak naprawdę każdy przypadek powinien być rozpatrywany w sposób indywidualny, gdyż zaburzenia odżywiania to choroby, które rozwijają się latami. Najważniejsze jest tutaj przywrócenie równowagi w życiu pacjenta. Pamiętajmy zatem o zapewnieniu wsparcia jako przyjaciele i jako członkowie rodziny.
Bulimia to zaburzenie odżywiania, którego źródło znajduje się w głowie. Ta ciężka choroba psychiczna może doprowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Warto zatem jak najszybciej ją rozpoznać oraz leczyć.